Chia̍h-mı̍h kap sı̀ⁿ-miā ê koan-hē

 Bí-kok bó͘ tāi-ha̍k ū pâi chı̍t pún chin pó-kùi ê Sèng-keng hō͘ lâng chham-koan. Chit pún Sèng-keng sı̄ chı̍t ê hū-jı̂n-lâng só͘ sàng ê, i ê kok-ka sı̄ bô chong-kàu chū-iû. Chèng-hú bēng-lēng peh-sı̀ⁿ m̄-thang khǹg Sèng-keng á-sı̄ tha̍k Sèng-keng. 
 Chit ê hū-jı̂n-lâng ū chı̍t-jı̍t teh sio piáⁿ ê sı̂, tùi thang-á khoàⁿ chhut-khı̀, khoàⁿ-kı̀ⁿ kéng-chhat tú-tú teh ǹg i ê chhù lâi, i siūⁿ in sı̄ lâi beh bu̍t-siu Sèng-keng, taⁿ beh cháiⁿ-iūⁿ? I siūⁿ-liáu, lı̍p-khek chiong Sèng-keng khǹg tı̄ só͘ chhiau ê mı̄-kô͘ lāi, hē tı̄ poâⁿ nı̍h, lok jı̍p-khı̀ hang-lô͘. 
 Tú-tú chit sı̂ kéng-chhat kàu, chhiau-chhoē chhù-lāi, chóng-sı̄ chhoē bô Sèng-keng, chiū chhut-khı̀. I koáⁿ-kín tùi hang-lô͘ tiong the̍h-chhut hang kah piàn-sek ê mı̄-pau, phoà-khui the̍h chhut Sèng-keng, che pó-kùi Sèng-keng kè-sio̍k chiâⁿ choè i poê-iúⁿ lêng-niû ê su-iàu.

(“Kı̂-biāu ê Iâ-so͘”, Ia̍h 52 )