Choan-gia̍p hâng-oē Ti-bah-tiam

 Ū chı̍t-ê bē ti-bah--ê, in tau kúi-tāi lóng sı̄ chò bah-tiam--ê, i tú toè in lāu-pē o̍h chò seng-lí ê sı̂-chūn, lāu-pē tō kà i khó͘-liān bián iōng chhı̀n-á kap pōng-á hit khoán ê ke-si ē-tit chām-chat ti-bah joā-tāng ê hoat-tō͘. Kó͘-chá sı̂-tāi chhı̀n-á kap pōng-á lóng iáu chin hán-mı̍h, bô chit-pé kang-hu bē-tàng chiâⁿ-chò bah-hoàn-á. Sui-bóng sı̂-tāi bô-kāng--a, chit-ê hoàn-á iáu-sı̄ koàn-sı̀ bô iōng chhı̀n-á, beh tok chı̍t-kin ti-bah tō-sı̄ chún-chún chı̍t-kin, chı̍t-niú to bē hō͘ cháu-cheng--khı̀.
 Ū chı̍t-pái, chı̍t-ê lâng-kheh kóng beh phah kin-poàⁿ ê sam-chân, i kāng-khoán iōng to liâu chı̍t-tè, bô chhı̀n tō hō͘--i, koè bô-joā-kú, lâng-kheh tò-tńg--lâi, khêng-hun kóng i tńg-khı̀ koh pōng--koè, hit-tè sam-chân chiah kin-la̍k niâ, chiok-chiok kiám nn̄g-niu. Bah-tiam--ê liān thâu-khak to bô gia̍h--khí-lâi, soà-chhùi tō ı̀n kóng: “Lín tau ê pōng-á ài kín khı̀ hō͘ lâng siu-lí.”

(Tâi-bûn Bóng-pò tē 26 kı̂, 1998 nı̂ 11 goe̍h)