Lim--sí hó

1-ê chiú-kúi tı̄ lō͘--nih kap pêng-iú sio-pōng-thâu, kui sin-khu lóng sı̄ sio-chiú bı̄. Pêng-iú chin koan-sim I, tō mn̄g I kóng: “Lí chá-khí ū lim--bô?” “Bô lim khang-khoè ná chò ē lo̍h-sim? Tong-jiân mā sı̄ ū lim ! ” “Thiaⁿ lâng kóng thàu-chá lim chiú, bó͘ ē chá chiú, lí káⁿ m̄ kiaⁿ ? ” “Kiaⁿ siáⁿ-mı̍h? Lí bô thiaⁿ lâng kóng sip--chı̍t-ē, sip--chı̍t-ē, goā hó lí kaⁿ chai?” Hit-ê chiú-kúi kin-pún to bô kā in pêng-iú ê oē tòng-chò 1-hoê-sū. In pêng-iú khoàⁿ I“chiú-tio̍k ”tiòng hiah chhim, bô ài chhap I, tō mē I kóng: “Lim--sí hó, lim--sí hó, koán thāi kàu-boé--a khı̀ lim-lim--sí ! ” Hit-ê chiú-kúi thiaⁿ liáu lóng bô siū-khı̀, tùi chhùi tō èng kóng : “Bô m̄-tio̍h! “Lim, sı̄ hó” “Lim, sı̄ hó”, ū thang lim khak-sı̍t chiok hó--ê ! ”