e̍k
It-Siu siân-su chū sè-hàn tio̍h chin khiáu. I ê lāu-su ū chı̍t ê tê-au-á sı̄ hi-sè-chi-pó, lāu-su hui-siông tin-sioh chit ê tê-au-á. Ū chı̍t kang, It-Siu bô tiuⁿ-tı̂ kā chit ê tê-au-á kòng phoà--khı̀, sim lāi chin kan-khó͘ koh chin kiaⁿ-hiâⁿ. Tú tı̄ chit ê sı̂-chūn, i thiaⁿ tio̍h lāu-su ê kha-pō͘ siaⁿ, koáⁿ-kín chiong kòng phoà--khı̀ ê tê-au-á chhàng tı̄ kha-chiah āu. Tng i ê lāu-su kiâⁿ kàu i ê bı̄n thâu-chêng ê sı̂, i sûi khui chhùi mn̄g kóng, “ Lâng sı̄ án-choáⁿ it-tēng ài sí leh?”
“Che sı̄ chin chū-jiân ê tāi-chı̀--ah,” i ê lāu-su án-ni hoê-tap, “sè-kan ê it-chhè, ū seⁿ tio̍h ū sí.” It-Siu thiaⁿ liáu, tio̍h kā kòng phoà--khı̀ ê tê-au-á the̍h--chhut-lâi, hiòng lāu-su kóng, “Lí ê tê-au-á sí-kı̂ kàu--lah.”
