Sin miâⁿ

Sin miâ (Khoàⁿ Be̍k-sı̄-lio̍k ii:17.)

Lán beh tit-tio̍h sin miâ tı̄ hit tē,
  Tı̄ hit tē, hit kng-kng bêng-bêng tē,
  Éng kap sèng ê thiⁿ-sài bē lán-sē,
  Tı̄ hit kng-bêng tē.

Hit sin miâ: hit sin miâ
  Lán beh tit-tio̍h hia,
  Hit sin miâ: hit sin miâ
  Sı̄ lán Chú só͘ siá.

Lán-beh tit-tio̍h sin miâ tı̄ hit-tē,
  Tı̄ hit tē, hit chheng-chheng sóng-sóng tē,
  Éng kap sèng ê thiⁿ-sài bē lán-sē
  Tı̄ hit kng-bêng tē.

miâ sı̄ Iâ-so͘ kı̀ tı̄ pe̍h-chio̍h bı̄n,
  Nā bô ka-tı̄ siū chiū bat bē chin,
  Chú só͘-hō͘ ê lâng, i ún ē jı̄n,
  In-ūi lán khah-iâⁿ .

Hit tè chio̍h: hit tè chio̍h
  Lán beh tit-tio̍h hia ;
  Hit tè chio̍h: hit tè chio̍h,
  Téng-bı̄n kı̀ sin miâ.

Lán beh tit-tio̍h sin miâ tı̄ hit tē,
  Tı̄ hit tē, hit chheng-chheng sóng-sóng tē,
  Éng kap sèng ê thiⁿ-sài bē lán-sē
  Tı̄ hit kng-bêng tē.

(Tâi-oân Hú-siâⁿ Kàu-hoē-pò tē cha̍p-sı̀ tiuⁿ, 1886 nı̂ 9 goe̍h)