Suh-khùi kap Sù-kùi

I-seng kā chı̍t ê lāu hū-jı̂n-lâng kiám-cha liáu, chiū thè i an-pâi beh choè tiān-kong ê liap-iáⁿ kiám-cha. Tı̄ kiám-cha sek ê sı̂, i-seng kā chit ê hū-jı̂n-lâng kóng, “A-Sáng! Tán--chı̍t--ē, goá nā kóng suh-khùi ê sı̂, lí tio̍h toè goá kóng suh-khùi, sūn-soà suh chı̍t-chhùi khùi, án-ni lí kiám thiaⁿ ū?” Chit ê hū-jı̂n-lâng hoê-tap kóng, “Goá chai-iáⁿ.” Tng teh chiò liap-iáⁿ ê sı̂, i-seng chiū kóng, “A-sáng! Suh-khùi!” Chit ê sı̂-chūn tio̍h thiaⁿ hit ê hū-jı̂n-lâng chin toā siaⁿ kóng, “Chhun, Hā, Chhiu, Tang.” M̄ chai sı̄ i-seng ê Tâi-gí bô phiau-chún, á-sı̄ A-sáng ê hı̄ⁿ-khang ū būn-tê, kèng-jiân kā “suh-khùi” thiaⁿ kóng choè “sù-kùi”. (Tâi-oân-jı̄ Cha̍p-chı̀ tē 7 kı̂, 2001 nı̂ 5 ge̍h)